| W wiosce
- Jestem Duncan, rycerz w służbie Jasności. Przybyłem oczyścić tę krainę.
- Jeszcze czego - skwitował to oświadczenie jakiś cwaniak skryty za plecami swoich pobratymców - Słyszeliśmy o tobie, upadły paladynie. Nie zwiedziesz nas tymi sztuczkami.
- Zapewne nie zwiodę. Zwłaszcza kogoś tak odważnego, że musi się przyczaić za plecami kobiet.
- Nie pozwalaj sobie - przez zebranych przecisnął się siwowłosy staruszek z ręką na temblaku - Nie boję się ciebie. Byłem żołnierzem zanim twoja matka nauczyła się ssać jajka
- Skoro jesteś taki odważny - powiedział Duncan ważąc w dłoni młot - To przekonaj się, czy jestem paladynem. Wezwę Jasność, aby uzdrowić twoją rękę.
Starzec zmierzył wzrokiem Duncana, po czym podszedł do paladyna.
Przed wioską
Duncan szparkim krokiem podszedł do elfów stojących przed wioską:
- Mam dobre wiadomości - paladyn nie krył zadowolenia - Pół dnia temu wioskę napadli łowcy niewolników. Zabrali ze sobą dzieci oraz, uważajcie, dwójkę podróżnych, którzy właśnie przybyli do wioski. Ta dwójka to chłopak i dziewczyna. Chłopak ostrzegał miejscowych przed naszą grupą, twierdził, że jesteśmy zwolennikami Plagi. Był w stanie nas dość dobrze opisać. Chyba mamy naszych zbiegów. Co lepsze, są w tej chwili złapani przez łowców niewolników. Z tego co się dowiedziałem, to mieszana grupa najemników, ale jest ich tylko dziesięciu. Powinniśmy dać im radę, jeśli uderzemy z zasadzki. Proponuję ruszyć ich śladem, ich droga wiedzie w stronę wybrzeża. Niestety, nikt z miejscowych nie chciał udać się z nami w roli przewodnika, ale przynajmniej rozpytałem się jak wygląda tamta okolica. Idziemy? |