| Otto wyrył w pamięci położenie Najciekawszej Ulicy Tego Zapyziałego Miasta, niczym mistrz rzeźbiarski ryje napisy na cesarskich pomnikach. Tak... to było jego miejsce. Od teraz jedyne w jakim się wyobrażał. Niech no tu tylko wróci, a już przetrzepie każdy szynk oznaczony symbolem konia. To był dobry plan. Prosty i z pewnością skuteczny.
Dalsza droga obyła się bez niespodzianek. Najgorszą rzeczą jaka ich spotkała był ziąb, lecz i ten przestał doskwierać po chwili rozgrzewającego marszu.
Do Małego Guaio dotarli nim Graf zdążył się porządnie znudzić, a wino skończyć. - Dwie łyżki? Ha! Chyba dwie dupy... Komentował słowa sprzedawcy. Nie mieściło mu się w głowie jak ktokolwiek może mierzyć wino na łyżki?! Beczułki? Zrozumiałe. Butelki? Do przyjęcia. Śklanice? Dobre i to. Ale łyżki!? I co on se miał z tymi łyżkami zrobić? Bo chyba nie kasze mieszać. Nie... widać alchemik nie miał większej wprawy w piciu niż noworodek, sądząc po głupotach jakie wygadywał.
Gdy w końcu dotarli do Małego Guaio i pierwszych, zdewastowanych zabudowań, nie nastrajały one pozytywnie. Wręcz przeciwnie. Chłopi leżący gdzie popadnie, najprawdopodobniej zapici w cholerę i dwójka która jeszcze była w stanie utrzymać się na nogach i wymachiwać sztachetami. Oni dopiero przybyli, a jak widać zabawa właśnie dobiegała końca. Niedobrze...
- Psia jucha. Gorzej to wygląda niż się spodziewałem. Jakby jakie wojsko tędy przeszło. Zarechotał pod nosem. - Choćta do ty karczmy rozpytać się co tu właściwie wyprawiają. Jak tu taki zabawowy nastrój to może jakie mordobicie się trafi. Będziecie stawiać na mnie, mam nadzieję? Zapytał kompanów szczerząc zęby.
__________________
Our sugar is Yours, friend. |