| Młody zakonnik zrobił wielkie oczy.
- Co... Więc wy? Wy... Nie jesteście? Naprawdę?
Nagle zupełnie niespodziewanie podskoczył i krzyknął z radości i ulgi.
- O Bogowie! O Sigmarze! Co za szczęście! Już myślałem, że... Zaraz... żona?
Spoważniał.
- To musi być ona! Ludmilla Kirschberg! Słuchajcie...
Zaczął ją opisywać i jasnym stało się, iż chodziło właśnie o urodziwą zmysłową kobietę, która zlecała im w Weiler jego odnalezienie.
- Nie wiecie do czego ona jest zdolna! Musicie powiedzieć jej, że zginąłem w ataku orków na faktorię, zaklinam was, to nałożnica demonów!
Pospiesznie przeszedł do opisywania swojej "misji".
- Miałem spotkać się z szemraną grupą poszukiwaczy przygód, którzy głęboko w Górach Krańca Świata odkopali jakiś stary grobowiec... Lady Ludmilla... - wzdrygnął się - ...Kazała mi odkupić od nich wszystko, co tam znaleźli, ponoć chodziło o różne starożytne utensylia rytualne. Ale wszystko zaczęło się komplikować! To były brutalne, pijane bandziory, usilnie upierali się przy tym, że nie było tam nic wartościowego poza tym przeklętym pierścieniem, pewnie wszystko co cenne posprzedawali gdzieś na boku! Gdy chciałem to z nich wyciągnąć rzucili się na mnie! Obili mnie niemiłosiernie i okradli! Zajęło mi długie dni nim ich znowu znalazłem, ale bogowie musieli mi sprzyjać, całe obozowisko zostało unicestwione, orki wybiły ich w pień! Jakimś cudem jednak zdążyli wydać całe moje złoto! Przy ich zwłokach znalazłem tylko ten przeklęty bezwartościowy pierścień
Wysupłał z kieszeni habitu małe zawiniątko i otworzył je przed myśliwym. Faktycznie wyglądało to jak najtańszy bazarowy miedziany pierścień, do tego lekko obity i osmolony. |