Latilen

Zanim Elene i Simone ponownie zdąrzyły się pokłócić, tym razem o idealnego mężczyznę, pod pokład wpada młody majtek.
- Kapitan... - zamiera na chwilę, kiedy wszystkie pięć par oczu wgniata go w schody. - Wszyscy na pokład! Dopływamy!
I szybko ucieka. Simone mruczy pod nosem coś w stylu, jeszcze się policzymy i wszystkie podążają za młodym chłopakiem. Zresztą całkiem dobry nabytek w ostatnim porcie, skoro już zdążył się nauczyć szybko uciekać przed pokładowymi potworami. Kiedy wychodzą na pokład, Simone już jest cała w skowronkach dopada burty i piszczy jak myszka, tym głośniej i częściej im lepiej widoczne są budynki na brzegu. Najniżej cisne, zatłoczone i zaniedbane domy robotników usytuowane tuż przy kanałach. Vodacce znane jest właśnie z tego, że żyje się tu na głowach innych. Im wyżej, tym lepiej. Dlatego dosłownie na nich stoją domy kupców i rzemieślników. Na tych z kolei wybudowane są wielkie rezydencje arystokracji. Plątaniny uliczek, mostów, kanałów i liczne kondygnacje, połączone misternymi kładkami z lin i drewna pozwalające szlachcie na przemieszczanie się i załatwianie swoich spraw bez konieczności stawiania stóp na ziemi. Mieszkańcy kierują się emocjami, dotyczy to zarówno potężnych Ksiażąt jak i ich pospolitych poddanych. Wśród przedstawicieli pospólstwa często wybuchają bójki, zaś dla szlachty pojedynki to chleb powszedni. No i przybywając tu należy pamiętać o kilku zasadach. Zawsze spoglądaj przez ramię (a najlepiej oba). Nigdy nie patrz kobiecie w oczy, chyba że masz ochotę zmierzyć się z jej mężem. Nigdy nie odwracaj się od wyzwania (nawet jeśli powodem pojedynku było przypadkowe obicie się dwóch szabli gdzieś na wąskiej uliczce). Nie będziesz już miał okazji ponownie się odwrócić. I nigdy, ale to przenigdy nie narażaj się szlachciankom. Czy to słowem, czy zachowaniem - zawsze możesz trafić na Wiedźmę Sorte, a wtedy twoje szczęście natychmiastowo się od ciebie odwróci.
Simone kiedyś starała się nakreślić swoimi przyjaciółkami zawiłości intryg dworskich w jej rodzinnym kraju, jednak one były dość oporne na tą wiedzę. Może i dobrze? Niektórych rzeczy lepiej nie wiedzieć...
Po kilku godzinach, gdy rozładunek się zakończył, a słońce powoli zaczęło chować się za horyzontem, nadając niebu niesamowitą różowawą poświatę, kapitan w końcu zezwolił na opuszczenie pokładu. Kobiety zgodnie udały się do tawerny "Pod Psem". Nazwa idealna swoją drogą, bo bardziej śmierdzącej speluny dawno nie odwiedziły. Mieściła się w podziemiu i składała się z kilku izb pod łukowato sklepionym, zadymionym sufitem. Misternie wykonany model archaicznego okrętu, śniada dziewczyna dzwoniąca bransoletami, otyły gospodarz zajmujący się po pracy czarnymi interesami, kilka stołów obsadzonych przez podejrzane indywidua, gwar głosów, dźwięk cynowych kubków i stuk wysypywanych kości... Tak właśnie prezentował się przybytek, w którym załoganci mieli zamiar spędzić wesoło dzisiejszy, miło zapowiadający się wieczór.

 

__________________
"Women and cats will do as they please, and men and dogs should relax and get used to the idea."
Robert A. Heinlein