Wiodący przez Las trakt nie cieszył się popularnością, bowiem przez kilka kolejnych godzin nikt się na owym trakcie nie pojawił.
Czas płynął, Elayne coraz częściej się zastanawiała, czy nie lepiej wrócić na drogę, gdzie złośliwe gałęzie krzewów nie chwytały jej za ubranie, a równie złośliwe korzenie nie podstawiały nóg.
Pierwszy dźwiękiem, kłócący się z szumem drzew i sporadycznymi ptasimi głosami - dobywające się z brzucha burczenie - Elayne najnormalniej na świecie zignorowała. Przy kolejnym jednak zaczęła się zastanawiać, czy mądrym pomysłem nie okaże się skorzystanie z przygotowanych przez mamę zapasów. Co prawda Mellisea hołdowała zasadzie "jedz to, bo to zdrowe", ale smakowi większości szykowanych przez nią potraw niewiele można było zarzucić.
Elayne już się zaczęła rozglądać za jakimś powalonym drzewem, które mogłoby jej zastąpić krzesło, gdy Seiki znalazł coś interesującego.