| Wampirzyca milczała dość długą chwilę wpatrując się w beton pod nogami. Wreszcie odezwała się nie patrząc na Anastazję:
- Znamy się niezwykle krótko, nie wiem czy to odpowiedni moment na opowiadanie swoich życiowych historii. Pewnie dziwi cię to jak wyglądam... Niewiele w tym mojej winy. Tak się stało i cóż... Ma to swoje dobre strony – uśmiechnęła się krzywo. – Tutaj jestem przez przypadek, już o tym mówiłam. próbowałam skontaktować się z... przyjacielem. Okazało się, że niestety zniknął. Zależy mi tak samo jak wam, żeby odnaleźć tego, kto to zrobił. A przede wszystkim tego, który zaginął.
Szłyście dosyć długo przez brudne, szare ulice dzielnicy fabrycznej. Ash kierowała się trochę na oślep próbując wyjść gdzieś, gdzie byłby większy ruch. Po kilkunastu minutach dotarłyście do gęściej zamieszkałych terenów, a po kilku następnych Ash spytała:
- Masz jakieś drobne? Złapiemy taksówkę. Tak będzie szybciej, zaoszczędzimy dużo czasu. Niestety ty musisz się tym zająć, bo taksówkarze jakoś nie biorą dzieci na poważnie... |