SWAT

Emil był naprawdę na siebie zły, że zachciało mu się z tym komputerem tyle przejść. Naprawdę miał serdecznie dość całego tego pitolenia się ze złodziejami, z Dimą, z całym tym pierdolonym metrem. Gdyby nie to że wychował się pod surowym spojrzeniem i ciężką ręką żołnierza, który wpoił mi jakieś tam wartości i idee życiowe, z pewnością teraz położyłby się w tym śniegu, zwinął w kulkę i zaczął szlochać. W dodatku pierwszy raz od dłuższego czasu był naprawdę samotny, zawsze była przy nim Mandarynka z którą był nierozłączny, a teraz ta zostawiła go i pobiegła na zatracenie w ciemności. Poczuł zimne jak lód ostrze wbijające mu się w plecy, na szczęście była to tylko metafora tej zdrady. Skoro Mandarynka go zostawiła, w tym tunelu musiało się nieźle coś odpierdalać. Emil postanowił to zbadać, w końcu nie był z ludzi siedzących na dupie. Ruszył i… zamurowało go.

Śnieg był wszędzie, otwór wychodził na ośnieżoną polanę. Pamiętał za dzieciaka jak wygląda śnieg, z resztą kiedy był stalkerem również śnieg parę razy widział. Nie były to najświeższe wspomnienia, ale naprawdę miał przed sobą śnieg. A nad głową słońce, płynące chmury.

Wyobraził sobie ile teraz przyjmuje radów na sekundę, śnieg na 100% świeciłby w nocy jakby się go nasypało w słoik i postawiło na szafce, taka lampka nocna. Chciał zawrócić, ale coś go pchało naprzód, sam nie wiedział co to było. Zrobił niepewnie krok do przodu i za nim kolejny, macając podeszwą buta podłoże. Pod śniegiem mogła kryć się rozpadlina lub jakaś przepaść która utrzymała psa, ale niekoniecznie musiała utrzymać go.

Koniec końców nie przypominał sobie aby w tym miejscu była jakaś część odkrytego tunelu, z tego co wiedział są takie, ale nie w tym miejscu. A nawet jeśli, powinny tu być wypalone ruiny, a nie polana aż po horyzont. Dopiero po kilkunastu krokach przypomniał sobie opowieści podróżników-bajarzy o tunelach, które potrafią człowieka oszukać i zrobić go nieźle w konia, w najgorszym przypadku odebrać mu zmysły. Na chwilę obecną Emil czuł się sprawny umysłowo, więc założył że tunel po prostu się z nim droczy. Wyciągnął rękę do przodu i powoli posuwał się naprzód. Miał nadzieję że jak minie strefę kpienia z podróżnych, wizja się rozpłynie, a on będzie mógł kontynuować pościg za Chlorem.

 

__________________
Po prostu być, iść tam gdzie masz iść.
Po prostu być, urzeczywistniać sny.
Po prostu być, żyć tak jak chcesz żyć.
Po prostu być, po prostu być.