| W sklepie unosiła się delikatna aura mocy. Zapewne nawet jego towarzysze (a nawet teściowa) byli w stanie ją wyczuć, jednak dla nich pewnie to była właśnie ta speluniarskość.
Dla Ryszarda było jasne, że oto trafił do sklepiku prowadzonego przez jednego z tych cholernych czarowników voodoo. Nie "wódu" nie "wudzi'tsu", ani nawet "wudu", ale autentycznego voodoo. Ileż to dusz musi być uwięzione w butelkach na zapleczu? A może w ogóle tego nie robi? Raczej nie inaczej Pan Ryszard dawno by już namierzył tą miejscówkę i dokonał porządnego, prawilnego oczyszczenia ogniem.
Stary czarownik (czy też raczej czarnoksiężnik, biorąc pod uwagę jego kolor skóry) uśmiechał się do Ryśka i jego teściowej zachęcająco. W sklepie z pewnością było kilka ciekawych przedmiotów o magicznej mocy. Ot na przykład ta śmieszna pała stercząca pośród innych śmiesznych pał. Okultystyczna moc aż biła od tego przedmiotu. Gdzieś tam znajdował się naszyjnik z pożółkłych zębów, skórzana tarcza, totemy...
Wiedza z pogranicza magii i pijaństwa przewalała się teraz przez głowę Ryszarda powodując tymczasową zamułę, zupełnie jakby przeglądarka, której używał była zbyt obciążona różnymi mniej lub bardziej przydatnymi dodatkami (tj. Wyszukiwarka win, Detektor magii, Słownik powszechny, "Co-dziś-na-obiad?-A-czekaj-przecież-żona-mnie-z-domu-wyrzuciła", Generator złośliwości względem teściowej, Spis rzeczy do zrobienia pedałowi bzykającemu moją córkę, "Alleluja i do przodu!" itp.).
W końcu Ryszard postanowił zabrać się do interesów. Podszedł do lady i wykonał dłonią gest, który wskazywał na to że jest Czarodziejem. Czarodziejem Wysokich Oktanów, ale to już tak na marginesie. Miał nadzieję, że tamten odpowie odpowiednim odzewem...
- Dzień dobry. Poszukuję narzędzi i składników do uporania się ze szkodnikiem, który zagraża mojej familii. Wydaje mi się, że ma pan parę rzeczy, które w sam raz by się nadawały do takich celów. |