| Terry Bogard
Spojrzałem na Veronique ze zdumieniem, nie sądziłem że jest ona taka stanowcza. Wolałem ustąpić, chociaż lepiej by było gdyby została, nie darowałby sobie gdyby jej sie coś stało. Jest pierwszą dziewczyną na którą inaczej spoglądam. Być może jestem już na tyle dorosły by myśleć o przyszłości z tą jedyną. Jak dotąd liczyły się dla mnie tylko treningi i walki uliczne z wojownikami z całego świata. Wysłuchałem całą wypowiedź Veronique i żeby wyjaśnić całe zamieszanie powiedziałem:
- Nie, nie. Nie to miałem na myśli. Po prostu martwię się o ciebie jak i zresztą o resztę grupy. Jeśli ci handlarze mają broń tak jak przypuszczam możemy nie wyjść z tego cało. - starałem sie ją udobruchać i delikatnie jej to wytłumaczyć żeby jej znowu nie zdenerwować.
- Możesz iść pod jednym warunkiem. Jak zacznie się coś niebezpiecznego dziać uciekasz do obozu nie oglądając się za siebie. Dobra ? - to było chyba najlepsze wyjście z całe sytuacji. Stałem i czekałem na jej odpowiedź, chodziarz i tak wiedziałem jak ona będzie. Nie miała wyjścia musiała się zgodzić inaczej nie zabrałbym jej ze sobą. Na koniec przed podróżą dodałem:
- Mam nadzieje że nie boisz się ciemności ? - uśmiechnąłem się, spojrzałem na nią, po czym dodałem.
- Już nic nie mówię. - powiedziałem zanim coś zdążyła zrobić.
- Skoro mamy iść razem to opowiedz nam coś o sobie. - dreptaliśmy w miedzy czasie rozmawiając.
Cały czas rozglądałem sie dookoła, by nikt nie mógł nas zaskoczyć. Zastanawiałem sie też czy ci handlarze będą przeszukiwać wyspę. Jeśli tak to nie chce się na nich natknąć wędrując przez las. Chociaż z drugiej strony po ciemku mają marne szanse. Liczę też iż wybadamy lepiej sprawę całej tej plantacji, będąc pod osłoną nocy. Uważałem też co mówi Veronique żeby nie myślała że ją ignoruje.
__________________
"I never make the same mistakes twice" -- by Me :P |