- Godną zastanowienia jest twoja próba obrony, Potter - odezwał się tajemniczy, wyprany z emocji głos, który w komnacie spotkań odbił się echem od otaczających drużynę pierścienia nagich ścian. W kącie pomieszczenia siedział na drewnianym krześle mężczyzna w starym kapeluszu z rondem, którego wierzchołek zdobiły liczne kości oraz pióra bestii, które zgładził w dziczy. Wytarty, sięgający ziemi płaszcz podtrzymywany był przez ciężki pas, do którego przymocowane zostały fiolki z tajemniczą, bulgoczącą wewnątrz substancją, zwoje na zaklęcia oraz Deus Sigmar; święta księga wyznawców boga-imperatora.
Przed krzesłem Łowcy Czarownic znajdowała się na wpół otwarta skrzynia, którą wypełniała sterta drewna opałowego. Mężczyzna pchnął ją niespodziewanie silnym ruchem nogi, tak iż wylądowała na samym środku komnaty, tuż przed młodym czarodziejem.
- Masz szczęście, że pochodzisz z koncesjonowanej przez Imperium szkoły, w przeciwnym wypadku już dawno leżałbyś w kałuży własnej krwi, z ołowianą kulą wciśniętą między ślepia - warknął Łowca Czarownicy, a na jego twarzy zagościł uśmiech godny obłąkańca. Mężczyzna wstał, po czym ruszył na sam środek pomieszczenie, gdzie zaczął rozkładać stos pod swą następną ofiarę. Wiedział, że w podszywającym się pod drużynę pierścienia gronie osób, znajdowało się pięciu heretyków i jego zadaniem było wyeliminować każdego z nich. Oczami wyobraźni widział płonące stosy, do których przywiązane były sługi Saurona, skwierczące i konające w płomieniach, które paliły ciało i oczyszczały duszę.
- Ciesz się, Potter, bo do linczu tego dnia na pewno nie dojdzie, ale będę mieć ciebie na oku. Strzeż się nocy...