Dieter patrzył z ponurą satysfakcją na śmierć kuzyna Hrabiego. Jak większość jego pokroju, uważał się on za lepszego od ludzi niższych stanem, ale umierał tak samo paskudnie jak wszyscy inni, tak samo jak ten skurwiel, który niegdyś zgubił jego siostrę. A teraz zagłada czekała jego domostwo -pomyślał z oczami rozpalonymi płomieniem nienawiści.

Dieter sam przyłączył się do plądrowania, zabierając klejnoty zabitego szlachcica i pistolet. Nie uczynił nic, by ochronić jego rodzinę, chociaż starał się nie przyłożyć bezpośrednio ręki do ich śmierci, żeby nie było go tak łatwo oskarżyć o morderstwo.

Kiedy najcenniejsze rzeczy zostały splądrowane, postarał się skrzyknąć ludzi do dalszego działania.

"Dobra robota, dobrzy ludzie, a teraz na Zamek, bo tam się może jeszcze wróg kryć. Na Zamek!
'