| Widziała w jego wzroku, że stan chłopaka nie uległ większej poprawie. Wręcz przeciwnie, uległ pogorszeniu. Młodzieniec zaczął mówić sam do siebie modulując nieco głos, przez co przypominał Goluma z Władców Pierścieni. Zastanawiała się ile zajmie chłopakowi dojście do przynajmniej względnej normalności. Im dłużej nad tym rozmyślała, tym bardziej była pewna, że zajmie mu to wiele godzin. Może nawet dobę. Tyle dobrego, że skoro jest aż tak podatny na ataki, to raczej nikt nie będzie za nim tęsknił, a więc nikogo w ramach zemsty nie wyślą.
"W każdym to bądź razie trzeba mu odpowiedzieć" - Pomyślała.
- Pracowałam w wojsku - powiedziała powoli intonując słowa tak, jakby rozmawiała z ułomnym bądź dzieckiem. - Nie możemy zabierać do stref rannych cywilów, ale potem pomyślę.
"A zresztą, ktoś tak słaby jak ten bachor i tak nie zostanie przepuszczony przez selekcję, zwłaszcza po włamaniu. W przypadku dziewczyny może jeszcze przymkną na to oko, ale na pewno nie u chłopaka".
Odeszła od kanapy, po czym zabrała z torby chłopaka wszystkie jego rzeczy. Bóg jeden wie kiedy się przydadzą. |