| Ciemność piwnicy, skrzypienie schodów, tynk wolno osypujący się z sufitu, zapach kurzu. I ten jedyny w swoim rodzaju zapach szczurów.
Zgodnie z tym co mówił Adrik najważniejsze było chronić plecy. Oczy z tyłu głowy, dobre sobie. Stąd Uruk z zadowoleniem przyjął obecność Jaci. Dziewczyna była nieco trzpiotowata, ale topornik wiedział, że da się na niej polegać.
Zawieszając topór na pasie Uruk wyciągnął sztylet. Tam na dole miało być mniej miejsca, a przy szybkości i agresywności gryzoni pewnie trzeba będzie walczyć na krótki dystans.
I jeszcze jedno...
-Adrik, Tiva - Uruk zmarszczył nastroszone brwi - Co z wami, druidzi? Byle cholerny szczurołap z Hameln potrafi oczarować szczurki muzyką fujarki i zmusić by się potopiły w rzece. A wy? Użyjcie tej waszej słynnej druidzkiej magii! No! Liczymy na was. |