| Droga przez las, chociaż niezbyt łatwa, na szczęście nie okazała się drogą przez mękę. Chociaż nie był to żaden trakt, to jednak nie trzeba się było zbytnio wysilać, by poruszać się wśród traw, lub wycinać niezbyt liczne czepiające się ubrań gałęzie.
Miejscami mogli iść koło siebie i wymieniać się opiniami na temat Bestii.
Ernst osobiście wątpił, by miał to być jakiś przerośnięty wilk. Bydlę było na to za wielkie, no i ślady zostawiało nieco nietypowe.
Czy była to bestia odporna na stal i ołów?
Ernst miał nadzieję, że nie. W ostateczności pozostawał ogień, lecz ogień, jako broń, miał bardzo dużo wad...
Dodatkowym powodem do obaw były wyraźne konflikty wśród idących na Bestię wieśniaków.
A Bestia uwiła sobie całkiem niezłe gniazdko. Z pewnością miała tam spokój, deszcz na łeb nie padał. I rzeczą możliwą było, że właśnie drzemała sobie po obfitym posiłku, bo ślady krwi na ziemi świadczyły o tym, że nie wróciła do 'domu' z pustymi łapami.
W to, że to zwierz został ranny, Ernst jakoś nie umiał uwierzyć.
Miejsce, gdzie rozgościła się Bestia, nie należało do najlepszych, przynajmniej jeśli chodziło o spojrzenie z punktu widzenia tych, co chcieli ją zaatakować.
Samo podejście do jaskini nie było zbyt wygodne, a pozostawał jeszcze problem samej walki.
Gdyby weszli do jaskini, bestia miałaby przewagę - zazwyczaj podczas szturmu na fortecę większe straty są wśród atakujących, niż wśród obrońców.
Lepszym chyba sposobem byłoby wywabienie Bestii, a potem zasypanie ją strzałami, ledwo wystawi łeb z jaskini.
Ernst zajął miejsce za jednym z powalonych drzew, po czym powiedział:
- Proponowałbym wrzucić do jaskini pochodnię. Może to zrobi ktoś, kto nie strzela? |