Pewien swego Ajej zacisnął dłoń jak imadło na kroku schytanego człowieka, pociągnął, wykręcił, aż usłyszał cichy dźwięk trzeszczącego z wytężenia materiału. Po czymś takim niewielu ludzi utrzymałoby przytomność, wymagałoby to wielkiej dyscypliny i odporności na ból. Taka sztuczka mogłaby też niewątpliwie wybudzić niejednego z letargu lepiej niż kubeł zimnej wody. Skoro więc przypadkowo schwytany młodzieniec był bezwładny Andrzej założył, że jego uścisk wciąż ma odpowiednią moc.

Nagle wypowiedziane ponad jego ramieniem pytanie zadziałało demotywująco. Ten las, te cienie wyblakłe. W łepetynie kołatały się myśli. Kurważ twarz, jak oni tu te dziki i wiewiórki funkcjonują bez lamp to chuj jeden wje. CO TO ZA DŹWIĘK?!

- Którendy tylko powiedz i załatwione. - Wysapał spolegliwie. - A może do jednego nędznego życia dorzucisz po jakiejś latarce? Co, panie majster, bedzie?