Cytat:
|
Natomiast w 4e takie sytuacje były codziennością: "Poczekaj z atakiem, ja go przesunę dwa pola do Ciebie, to uderzysz X w więcej przeciwników i nałożysz A condition, a potem Z poprawi bo ma premię przeciw A...."
|
Ale to wciąż interakcja na polu bitwy, a nie budowanie taktyki w oparciu o kartę postaci. Najprostszym przykładem jest tu czarodziej, który rzuca na siebie kilka tych samych zaklęć przed czy nawet w trakcie bitwy niezależnie od warunków spotkania. W temacie obok Jaśmin tworzy postać o jasno ukierunkowanej strategii, która nie będzie się zmieniać ani rozwijać w trakcie zabawy, bo zwyczajnie nie ma lepszej alternatywy. Nie wspominając już o legendarnym Punpunie i Hulking Hurlerze, którzy są czystym przykładem wykorzystywania zasad do granic możliwości. To są postacie, które generalnie opierają się na stackowaniu pewnych atutów, zdolności czy też zaklęć, a w trakcie samej walki nie reprezentują nic więcej.
Opisana przez Ciebie sytuacja jest dobrym sytuacyjnym rozwiązaniem, ale nie zdarzyło mi się, żeby każde spotkanie wyglądało tak samo, tym bardziej, że moce posiadają też potwory i znacząco urozmaica to spotkania, bo zwyczajnie nie pozwala na autopilota. Walki wymagają więcej aktywności, ale to nie temat o 4 edycji.
Cytat:
|
Z jednej strony tak, ale z drugiej widzę minimalną różnicę pomiędzy postaciami tworzonymi na pierwszych poziomach w ramach tej samej klasy.
|
Coś kosztem czegoś. Z drugiej strony masz Backgrounds, które rekompensują braki w atutach, ale nie są takim narzędziem w rękach Power Gamerów.