| Co ona taka napastliwa? Mamy przed sobą wieczność, a ona już. Cóż postaram się być dla niej w miarę miły. Mogę na razie zapomnieć, że jest kobietą i traktować ja jak prawie mężczyznę.
Wiking miał pewne rozterki. Nie miał tu nikogo znajomego. Już nawet chciałby porozmawiać ze swoimi wrogami. Teraz jednak miał inne zmartwienia. Nie miał pojęcia dlaczego Valhala jest nad Styksem. Czyżby bogom coś się przestawiło? Nie wiedział.
-To nie musi być jezioro. Kiedyś czytałem jak to grecy wierzyli, że w podziemnym świecie znajduje się pewna rzeka. Zwą ją Styksem. Podobno każdy kto bodajże ją wypije, straci pamięć. Nie jestem tego pewien, lecz chcę zachować tą cząstkę mego życia, którą mam przy sobie.
Friedrik usiadł przy brzegu pogrążony w rozmyślaniach. Nareszcie miał na nie czas. Kiedyś jego dynamiczne, pełne pośpiechu i podbojów życie, teraz przystanęło. W miejscu gdzie nie istniał czas, można było zatrzymać się, odpocząć, pomyśleć.
__________________
"Tylko uczciwi pozostaną dłużej żywi
Będą umierać powoli
Tak znacznie bardziej boli
Więc zastanów się co wolisz" |