Orthan

Ann od chwili porwania nieustanie zastanawiała się jaki los im zgotują oprawcy. Większość z mężczyzn, a z pewnością tych silniejszych i co roślejszych jeśli dotrą do celu skończy pracują w kopalni czy walcząc na arenach ku uciesze swoich oprawców.
Reszta za pewne zostanie sprzedana jako sługi bogatym właścicielom ziemskim lub arystokratą, którzy za każde przewinienie będą karali batogami - tak że plecy ich ofiar zamienią się w krwawy kawałek mięsa. Ale i tak był to na pewno lepszy los niż zostanie nierządnicą w którymś z zamtuzów.

Na szczęście Ann nie chorowała tak jak niektórzy z współwięźniów, ale i tak od ciągłego kołysania i zapach w ładowni czuła się okropnie. Dodatkowo ciasno opięte kajdany, które wrzynając się Ann w ręce dotkliwie je poraniły.
Co gorsza na zewnątrz panował sztorm, który jaszcze bardziej wzmagał kołysanie okrętu. Dodatkowo do ładowni co pewien czas przychodził z batogiem ich nadzorca, by zabrać kolejne grupy niewolników którzy zastępowali tych co nie mieli sił już wiosłować.
Wtedy statkiem wstrząsało mocne szarpniecie rzuciło wszystkich w kierunku dziobu, najwyraźniej złamał się maszt. W pewnym momencie można było posłyszeć szum fal i wycie wiatru, a lewa burta statku został zniszczona przez morski głaz. Najwyraźniej sztorm zniósł piracki okręt ku nabrzeżnym płycizną.

Ann widząc że kilku z jej towarzyszy próbuję wyrwać łańcuch z naruszonych okrętowych belek, nie wahała się nie zamierzała skończyć na targu niewolników. Wiedząc że nie nie jest silną osobą postanowił pomóc najbliższemu towarzyszowi niedoli, być może razem będą mieli większe szanse by się uwolnić.