| Pan Zimy mi sprzyjał. Ciosy młota rozkładały się równo na arabskich łbach, a ja nie zamierzałem kończyć. Jeszcze trochę i będziemy mogli pływać w ich krwi.
Do cholery! Czy naprawdę nie ma już na świecie miejsca, gdzie można znaleźć trochę spokoju? Nawet jeśli uda nam się przetrwać tę zawieruchę, to potem czeka mnie smutna rzeczywistość trzech imperatorów. Ehh...
Kolejny arab złożył się pod ciężarem mojego młota. Niestety bóg wilków chyba przestał na mnie spoglądać i odwrócił swój wzrok gdzie indziej. Zdecydowanie osłabłem i nie uderzałem już z taką zawziętością co przed chwilą, a Arabowie zaczęli mnie powoli otaczać. Na Ulryka, myśl człowieku. Co robić, gdy przeciwnik zaczyna Cię otaczać? Nie czekaj na to i atakuj, wyłamując ich formację. Tak. Jeśli zaatakuję teraz tego najbliżej naszego szeregu, to będę miał szansę na przebicie się do naszych, a przynajmniej większe na przetrwanie Do dzieła! |