Nimsarn

Biegliście przez zarośla, chłostani po twarzach ostrymi źdźbłami traw. Za waszymi plecami co chwila odzywały się pukacze, których jazgoczący odgłos co jakiś czas przerywał głośny syk. W powietrzu czuć było dym, którego szare pasma snuły się wszędzie wokół was od czasu do czasu przecinane białą smugą pędzącej ku nieboskłonowi kuli.
Trudno określić jak długo to trwało, ale po pewnym czasie do waszych skołatanych umysłów powoli zaczęło docierać, że teren poczyna się wnosić, dym słabnący z każdym krokiem w pewnym momencie gdzieś przepadł a wśród traw odezwały się na powrót ptaki.

Słońce niemiłosiernie paliło was w plecy, ale gdzieś kontem oka któryś z was zauważył w oddali samotne drzewo - jedno, potem drugie, trzecie. Wkrótce wokół drzew było już tyle że można już było poszukać jakiegoś schronienia przed ognistą kulą wolno przesuwającą się po niebie. Nogi same zaczęły zwalniać tępym bólem dając znać, że nadszedł czas dokonać reorganizacji...

A: 1, 4, 4, 4, 6.
B1: 2, 1, 1, 1.
B2: 3, 5, 6 ,3.