Girlaen wydobyła jedynie dwie strzały, w tym jedną ułamaną. Kolejna na pewno znajdowała się w ciele leżącego na szczycie drugiego wzgórza gobliniego króla, ale okazało się, że nie musi aż tak babrać się w krwi i flakach zabitych. Każdy z zielonoskórych łuczników miał prymitywny kołczan z pociskami. Odrobinę może za krótkimi jak na gust tropicielki, ale groty miały znośne i dało się je na pewno wykorzystać.
Yetar w tym czasie przeszukał kilka ciał, nie będąc w pełni zadowolony z łupów. Osiem miedziaków nie robiły dużej różnicy, ale za to odkrył, że jedno ze stworzeń zamiast trzonowego zęba miało, wprawiony w sposób brutalny, szlachetny kamień. Po wydłubaniu sztyletem okazał się niezbyt dużym rubinem, zawsze jednak coś. Poza tym kawałek sznurka, metalowy guzik, pusty flakonik i dymna pałeczka. Wtedy rozejrzał się dokładniej, dostrzegając ruch na znacznie wyższym wzgórzu po drugiej stronie drogi. Strome zbocze nie pozwalało tamtędy zaatakować, lecz pomiędzy skałami przemknęło kilka istot. Dostrzegł też jak jeden z Drużyny Błyszczącej Włóczni zdejmuje płaszcz z martwego goblina i unosi go w górę, śmiejąc się.
- Wielka bitwa tu została stoczona, toż to był sam Stary Gruby Król! - wtedy roześmiali się wszyscy, co usłyszała także Luna i Elvin. Niziołka ciągle trzymała zasyfioną koronę, rycerz przed wzrokiem Drużyny zasłonił ją jednak bez trudu swoim ciałem.
Na gospodę nie mieli co liczyć. To był mało używany, ciężki i bardzo pusty trakt, gdzie osady zaczynały się dopiero na ziemiach Rodu Wulf. Tak przynajmniej usłyszeli przed rozpoczęciem tej podróży, bo nikt z nich wcześniej w okolicy nie był. Oznaczało to jeszcze co najmniej trzy-cztery dni warunków podobnych do obecnych. Liczyć mogli tylko na jeden z wielu strumieni spływających z gór. Woda w nich była lodowata.