Gilgo spojrzał na wstającego od stołu Anbara
– Tak umiem robić coś jeszcze poza gadaniem.
Odpowiedział wysypując na stole jego kości do gry, które jakimś cudem niezauważenie przewędrowały z kieszeni krasnoluda do dłoni gnoma.
– Zagramy? Hehe. Nie obszukuj tak tych kieszeni, nic więcej nie wziąłem, swoich nie okradam, już nie okradam, bo kiedyś mi się zdarzało, ale to dawne dzieje. A jak już ci coś zwędzę to i tak zaraz oddam, tak jak te kości, no chyba że chcesz grać. A co do gwałcenia ludzkiej kobiety przez krasnoluda? Hmm… Skoro człowiek mógł zgwałcić gnomkę?, chociaż w sumie nie wiem czy to prawda, może to tylko bajki mojego tatuśka, staruszek często opowiadał niestworzone historie. No ale nie ważne. Wierzę, że nikogo nie będziesz gwałcił, zdajesz się być prawym krasnoludem przyjacielu.
Gnom trochę wbrew swojej naturze jednak zdobył się by powiedzieć coś pozytywnego..., starał się.
- A ty Tupik nie gadaj mi tu o sklerozie, jak będziesz miał tyle lat co ja nauczysz się nie zapamiętywać nieistotnych dla Ciebie informacji. Głowa nie jest w stanie pomieścić wszystkiego co byśmy chcieli zapamiętać. Ty masz tak mało wiedzy, że jeszcze wszystko Ci w łepetynie zostaje, ja już muszę zbędne rzeczy zapominać. Z resztą co ja się wysilam i tak nie zrozumiesz...
Na koniec zwrócił się do Oskara:
- Więc mnie nazywasz kurduplem? Może i jestem mniejszy od Ciebie ale pamiętaj, że kurdupel to pojęcie względne, np. Ty jesteś kurduplem w porównaniu do naszego elfa, ale elf jest kurduplem w oczach, dajmy na to, ognistego olbrzyma, ale taki olbrzym jest kurduplem gdy porównamy go do góry, a góra… Dobrze, dobrze, już się zamykam, nie patrzcie tak na mnie, a ty Tupik zabierz dłoń z tego rapiera, co?
Gnom wreszcie zrozumiał, że czas zamilknąć. Podobnie jak Oskar zabrał ze stołu kilka owoców i ze skrzywioną minął zaczął coś tam przekładać w swoim ekwipunku.