Oskar przyglądał się całemu zajściu w warowni z mieszaniną niechęci i zaciekawienia. Gdy gnoll pogryzł zhenta, z miejsca stał się ulubieńcem czarodzieja.
- Gdyby nie brak funduszy, kupiłbym tego śmieszkującego gnolla - zachichotał do brata - Cwaniak, ale mógłby nam się przydać.

Podróż do młyna dłużyła się nieco, jednak Breakadder opatulił sięmocniej podszywanym skórą zimowym płaszczem i dreptał noga za nogą razem z resztą.

Gdy doszli do celu swojej krótkiej podróży zamiast ciepłej strawy i miłej gadki przywitał ich ostrzał z okien. Oskar przywarł do ściany drwa na opał zastanawiając się jakim zaklęciem uczyniłby najmniej szkody, w tym również wizerunkowej, gdyby zaszła taka potrzeba. Szczególnie, gdy gnom zamiast rozładować atmosferę, dodatkowo ją zaognił. Na szczęście okazało się, że da się staruchowi przemówić do rozsądku.

Wyszedł zza osłony, gdy przynajmniej część drużyny uczyniła to przed nim, nadal jednak trzymając zaklęcia w pogotowiu.

- Szkoda, by te pociski marnowały się na tę zacną kompanię. Zima w pełni, na pewno znajdą się bardziej adekwatne cele - odparł poprawiając okulary na nosie. - Słyszeliśmy o pańskich problemach z tutejszymi drapieżnikami i jako szacowna kompania najemna chcemy podjąć się rozwiązania pańskich problemów. Za godziwą opłatę oczywiście - odpowiedział rzeczowo. Jego wzrok spoczął na córce farmera i krasnolud musiał przyznać, że choć dziewczyna nie była w typie krasnoludki, to w pewnym sensie mógł zrozumieć żołnierzy.

- Panienka wybaczy, jeśli wilki nie są waszym zmartwieniem. Dobrzy ludzie w warowni niewiele wiedzieli o tym co wam dokucza, ale stwierdzili, że nasza pomoc może być przydatna.