No cóż, znów nie wszystko poszło tak, jakby chciał Conn, ale takie jest życie. Zwłaszcza na morderczych spływach, a niektóre z nich mordercze nie są tylko z nazwy. Przeciwnik okazał się sporym wyzwaniem, ale to nie oznaczało, że Mayfield zamierzał uciekać. O nie. Za dużo już razy uciekał, chował się po lasach i robił inne głupie rzeczy. Jeśli był w swojej rzeczywistości, nie mógł pozwolić, by tamten po prostu zabił pozostałych, nawet za cenę własnego życia. Poza tym, adrenalina uderzała mu do głowy, wyostrzając wszystkie zmysły. W takich chwilach, chwilach zagrożenia, człowiek potrafi przekraczać swoje limity, gdy chodzi o walkę o własne życie. Robić rzeczy, których się po sobie nie spodziewał.

Mayfield zamierzał walczyć, jednak tym razem zmienił taktykę. Skoro tamten był silny i szybki, Conn postanowił przejść do defensywy. Obóz był na tyle rozległy, że miał miejsce, by uskakiwać przed ciosami tamtego, jeśli wciąż będzie chciał go ubić. Jeśli sprowokuje przeciwnika do ataków, będzie miał szansę skontrować, szukając odsłoniętych miejsc na jego ciele. W ostateczności wyczeka odpowiedni moment i sprzeda tamtemu solidnego kopa w jaja - to zawsze skutkowało poskładaniem się oponenta. No chyba, że ten tutaj nie miał jaj, albo miał je z adamantium. Wtedy może być gorzej, ale defensywna taktyka unik-cios w odpowiedniej chwili powinna dać mu kolejne cenne sekundy na wymyślenie czegoś innego. Fajnie by było, gdyby ktoś przyszedł mu z pomocą, ale na to nie liczył, bo wszyscy pogrążeni byli w jakimś porąbanym śnie.