Ismerus

Nareszcie las… Markus odetchnął z ulgą. Kochał zapach mokrych drzew, szum liści, widok małych zwierząt, uciekających w krzaki czy trzask łamanych gałęzi. To było jego życie, którego mu brakowało.

Gdy znaleziono ślady, zamyślił się. "Rzeczywiście ślady podobne do psich … Nigdy wcześniej takich nie widziałem… Co to może być? Na pewno nie psy, może zwierzoludzie, chociaż pierwszy raz widzę zwierzoludzi psich łapach… Mutanci? "

Cały czas zastanawiał się nad tym, co odnaleźli, aż dotarli do Ahresdorfu. Zastali wioskę opuszczoną. Markus wszedł do jednej z chat. Na podłodze leżały porozrzucane meble i drobne przedmioty, widać że mieszkańcom się śpieszyło. Jedno jest pewne, Fabiana z rodziną raczej tutaj nie było, musiałby zostawić ślady, a oni je odkryć.
Wrócił do Rolfa, który znalazł nowe tropy. Szedł za nim aż do młyna, gdzie biegły. Jako pierwszy wszedł do budynku, a jego oczom ukazały się worki z mąką w fatalnym stanie. Wiadomo było, że nie wiele zostało dla Garssen, lecz zdołano uratować siedem z nich. Zawsze coś.
W wysypanej mące odbiły się ślady, takie same jak wcześniej. Pochylił się wraz z Niklausem.
-Żeby to tylko były duże psy…- odpowiedział Niziołkowi- Nie mam pojęcia co to jest, nigdy nie widziałem zwierzoludzi o wilczych łapach.

-Nie zdziwiłbym się, gdyby tak było.- odparł do Pietera. Markus nie lubił fanatyków, uważał ich za podejrzane osoby. Nie wierzył też, by Sigmar miał dać boską ochronę dla wioski, bo jakiś kapłan wyłupał sobie oko. Podczas oblężenia Wolfenburga, podobno, procesje chodziły po murach, a miasto zostało zdobyte, więc czemu miał by chronić kilkudziesięciu ludzi?