Podczas gdy reszta była zajęta była rozważaniami dotyczącymi swojej misji i na przykład tego jak przetransportować worki Rolf odważnie zajrzał do pomieszczenia.
Jego ludzkie oczy oczywiście zawiodły w zderzeniu z ciemnością. Pomieszczenie miało rozmiary dokładnie te same co cały budynek młyna. Było więc spore. Mizerny snop światła padający przez drzwi nie pozwalał zaobserwować niczego dalej jak dwa metry przed sobą. Tu gdzie zawiódł wzrok z pomocą przyszły inne zmysły. W nozdrza uderzył go smród rozkładu, brudu i piżma zaś do uszu dobiegły ciche piski. Piski zresztą momentalnie umilkły, gdy pokazał się w drzwiach. Za to do jego uszu dotarł odgłos przybliżającego się szurania, ktoś wyraźnie starał się iść cicho, cicho w jego kierunku!