Mira

Kiedy policja, pogotowie i straż pożarna przybyły na miejsce wydarzeń, nie znaleziono ciała samobójczyni. To dodatkowo pokomplikowało sprawę.

Isobel została zabrana na posterunek i przesłuchana. Denerwowała się, a przecież nie mogła powiedzieć wszystkiego! W międzyczasie zrobiono jej badanie krwi i moczu na obecność podejrzanych substancji. Generalnie już zapowiadała się noc w areszcie, gdy na szczęście Isy - udało się dostać zapisy z kamery, zainstalowanej w holu szkoły. Było tam wyraźnie widać Lisę, jak otwierając wejście o godzinie 17:42 pękiem kluczy (który prawdopodobnie ukradła woźnemu), przechodzi przez hol w kierunku schodów na dach. Jakieś pół godziny później na tym samym nagraniu pokazała się Isobel. Kolejne 17 minut i... Isa biegnie do wyjścia - wyraźnie czymś poruszona.

W efekcie więc uwierzono w wersję kobiety i uznano, że uczennica - która jak się okazało miała już kartotekę policyjna za napaść i dwa czyny lubieżne - po prostu zrobiła nieprzyjemny kawał Isobel, wykorzystując jej naiwność.

Cóż, ciekawe czy zmienią zdanie, gdy dziewczyna nie pojawi się w szkole w najbliższych dniach?

Na razie jednak Isa była wolna i mogła wrócić do domu. Łobuz, którego zabrała Laura, gdy Isobel odwieziono na posterunek, tę noc miał spędzić z rodziną siostry. Dzieciaki zawsze zanim przepadały.

Kiedy tylko Isa została zwolniona z aresztu około 22 godziny, umówiła się z siostrą, że rano przyjedzie po Łobuza i zamiast spędzić dzień w pracy, posiedzi do 15:00 z małym Aaronem, który złapał ponoć przeziębienie. Towarzystwo siostrzeńca i rodziny dobrze jej zrobi.

Tymczasem jednak została zupełnie sama. Nawet Rasiel nie reagował na wezwania, najwyraźniej śpiąc. O ile anioły sypiają, ale wyglądało na to, że tak. Isobel powlokła się do domu. Wydarzenia tego dnia wpędziły ją w apatię. nie miała ochoty już na nic. Wzięła proszki nasenne, popiła szklanką wody i ściągnąwszy ubranie wraz z bielizną, położyła się do łóżka. Nie miała siły umyć się czy założyć piżamy.

Trudno zgadnąć czy to dzięki prochom, czy z powodu totalnego zmęczenia, ale tej nocy Isobel spała jak zabita. Nic jej się nie śniło, a rano powitał ją znajomy głos w głowie.

- NIE POWINNAŚ SPAĆ BEZ UBRANIA. KTOŚ MÓGŁBY CIĘ ZOBACZYĆ I... UZNAĆ TO ZA NIEOBYCZAJOWE.


Lamia jęczała głośno, wręcz przeszywająco, gdy ją penetrował. Jedną dłonią zapierała się o ścianę, drugą masowała łechtaczkę. Nawet nie starała się powstrzymać krzyków rozkoszy. Gdzieś w oddali słyszeć było muzykę. Bezwstydnica. Nimfomanka. Diablica! Przez to Alice miał ochotę pieprzyć ją jeszcze bardziej. Wejść w nią tak, by czuła ból...


Nie przewidział, że ona też może mieć ochotę zagrać z nim w grę.

- Wię...cej... - mówiła, choć trudno jej było formować słowa pomiędzy jękami, które wydobywały się z ust za każdym razem, gdy Alice wchodził w nią głęboko - Więcej... dostaniesz... jak zasłużysz...

I zniknęła. Nagle, zupełnie. Mężczyzna omal się nie wywrócił.

Miał ochotę zawyć z wściekłości. Został sam. Bez duszy. Ze sterczącym przyrodzeniem. Muzyka rozbrzmiewała coraz głośniej, aż w końcu pochłonęła go.

Obudził się. Jego telefon dzwonił z uporem rozsiewając dźwięki ulubionej nuty - teraz tak znienawidzonej. Czy to urządzenie przerwało senne zabawy z diablicą, czy też ona sama ukróciła ich spotkanie?

Alice spojrzał na wyświetlacz. Godzina 6:03, dzwoni... Matka Isy - Caroline.
A tę co napadło?! Która godzina była teraz w Seattle? 22?

 

__________________
Konto zawieszone.