lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Mira · 12-05-2007, 11:15

Gdy wszyscy wyszli i został jedynie paź księżnej, Verita uniosła niby to z wysiłkiem głowę znad poduszek.

- Wyjdź. – rzekła do młodzieńca cicho, lecz dobitnie. Ten jednak uśmiechnął się tylko przepraszająco i bynajmniej nie zmienił swej pozycji.
Dziewczyna popatrzyła na niego z powagą, nieustępliwie.

- Wiem, że jesteś oddanym sługą Pani Matki, lecz mnie twoja obecność krępuję. Proszę abyś opuścił moją komnatę, gdyż obecność mężczyzny jest tu zwyczajnie niestosowna. Możesz przyzwać jedną z mych służących, aby się mną opiekowała. Sam zaś, jeśli już musisz, stań za drzwiami. To rozkaz księżniczki...

Znów zaczęła kasłać. Uśmiech z warg pazia znikł. Po chwili namysłu rzeczywiście wycofał się z komnaty. Gdy tylko prowizoryczne drzwi się za nim zamknęły, Verita pochyliła się zaglądając pod łóżko.

- Mudi mam problem... – szepnęła do stworka, który bawił się jej zapomnianą pończochą. – Ta kobieta, nie może się dowiedzieć że byłam w waszym świecie, rozumiesz? Błagam cię maluszku weź nóż spod szafy oraz świeczkę i schowaj je na wieży. Kiedyś tam była pracownia artysty, teraz już tylko rupiecie zalegają po kątach. Wieża znajduje się dokładnie nad moją komnatą... Potrafisz się tam dostać, prawda?

Stworek patrzył na nią ze zdziwieniem, ale w końcu pokiwał głową.

- Pospiesz się... – prosiła Verita.

12-05-2007, 11:15	#130
Mira Konto usunięte Reputacja: 1	Gdy wszyscy wyszli i został jedynie paź księżnej, Verita uniosła niby to z wysiłkiem głowę znad poduszek. - Wyjdź. – rzekła do młodzieńca cicho, lecz dobitnie. Ten jednak uśmiechnął się tylko przepraszająco i bynajmniej nie zmienił swej pozycji. Dziewczyna popatrzyła na niego z powagą, nieustępliwie. - Wiem, że jesteś oddanym sługą Pani Matki, lecz mnie twoja obecność krępuję. Proszę abyś opuścił moją komnatę, gdyż obecność mężczyzny jest tu zwyczajnie niestosowna. Możesz przyzwać jedną z mych służących, aby się mną opiekowała. Sam zaś, jeśli już musisz, stań za drzwiami. To rozkaz księżniczki... Znów zaczęła kasłać. Uśmiech z warg pazia znikł. Po chwili namysłu rzeczywiście wycofał się z komnaty. Gdy tylko prowizoryczne drzwi się za nim zamknęły, Verita pochyliła się zaglądając pod łóżko. - Mudi mam problem... – szepnęła do stworka, który bawił się jej zapomnianą pończochą. – Ta kobieta, nie może się dowiedzieć że byłam w waszym świecie, rozumiesz? Błagam cię maluszku weź nóż spod szafy oraz świeczkę i schowaj je na wieży. Kiedyś tam była pracownia artysty, teraz już tylko rupiecie zalegają po kątach. Wieża znajduje się dokładnie nad moją komnatą... Potrafisz się tam dostać, prawda? Stworek patrzył na nią ze zdziwieniem, ale w końcu pokiwał głową. - Pospiesz się... – prosiła Verita. __________________ Konto zawieszone.