Ereszkigal przechadzała się między napalonymi dzikimi zwierzoludami. Czyżby tak wyglądał raj? Kobieta już miała zamiar chwycić stojącego przed nią dzikusa za przyrodzenie gdy du chaty wgramolił się miejscowy “klecha” mówiący o sobie Ah-Nohol-Kuknab-Multun.
- Dzięki ci.. wielebny? - Eresz starała się wybadać pozycję mężczyzny - za uspokojenie nas w kwestii naszego statusu. Sama służę bogini Tamy Hamy, bez łaski której więdnie każde prącie a łono nie wydaje owoców. Miałam ze sobą jej świętego fallusa i bardzo chciała bym upewnić się że jest tu gdzieś w pobliżu, nie mogła bym sobie wybaczyć, gdyby jego uszkodzenie, miało sprowadzić na waszą uczciwą, gościnną wioskę niełaskę mojej Pani. - murzynka włożyła w swoją przemowę troskę, która podnosiła kwestię do rangi niemal życia i śmierci. Eresz przeniosła spojrzenie na stojącego przed nią dzikusa.
- Wyczuwam iż wasi dobrzy ludzie chcieli by mi okazać waszą gościnność, a ja w imieniu własnym i mojej bogini, chciała bym uszanować tą gościnność i odwzajemnić ich ciepłe uczucia.

Ereszkigal, nie znosiła zarabiać na życie czymś innym niż własną dupą. To uwłaczało jej kapłańskiej godności. Oczywiście, gdy kapitan kazała ciągać liny czy szorować pokład, Eresz nie śmiała okazywać choćby cienia nieposłuszeństwa. Jednak jeśli tylko istniała okazja do wykupienia się od wszelkich prac, murzynka z niej korzystała. A na statku pełnym mężczyzn okazji raczej nie brakowało. Biorąc pod uwagę iż tubylcy reagują na nią jakby była pierwszą napotkaną przez nich kobietą (bo jeśli są tu same zwierzoludy to chyba właśnie była), Eresz zamierzała wykorzystać to jak tylko się da.