| Nie od razu odstąpiła od trucheł szczurzych istot. Chłonęła widok ich martwych ciał, uśmiechając się do tego widoku. Zwycięstwo, dokładnie tak, jak być powinno. Krew skapująca z jej mieczy była dla nich nektarem. Nie mogła jednakże tam pozostać. Droga nie skończyła się tylko dlatego, że pokonało się jedną przeszkodę. Cel wciąż był daleki, przeciwników nie brakowało. Stanie w miejscu nie prowadziło zatem do niczego. Sigrid oczyściła pospiesznie swoje miecze i ruszyła za resztą.
Wprost na spotkanie kolejnego wroga. Płomień nie przepadała za łukami i łucznikami. Musiała jednak przyznać, i czasem nawet to przyznawała, że bywały niekiedy przydatne. Obecna chwila bez wątpienia należała do właśnie takich przypadków. Sigrid, w duchu, pozwoliła sobie na nadzieję, że elfka jednak swymi umiejętnościami dorówna temu co Norsmenka słyszała o tej rasie w trakcie swej podróży. Nie zamierzała jednakże rozpaczać gdyby kobiecie atak ów się nie powiódł. Jej miecze były gotowe do ataku, czekały wręcz na kolejną możliwość zanurzenia się w ciele wroga i wytoczenia z niego posoki. Zacisnęła na nich dłonie, a na usta przywróciła drapieżny uśmiech. Czekała na efekty działań elfki, a gdyby okazały się niewystarczające, zamierzała ruszyć na do walki tak, jak walczyć się powinno. Z mieczami w dłoni i radością w sercu.
__________________
“Listen to the mustn'ts, child. Listen to the don'ts. Listen to the shouldn'ts, the impossibles, the won'ts. Listen to the never haves, then listen close to me... Anything can happen, child. Anything can be.” |