| Gaston :
Widząc jak Annis czyta pismo giermek podszedł do niej mrucząc do siebie :
- Coś mi mówi, że niedługo wyruszymy w drogę. Trzeba osiodłać chabetę i wziąć prowiant na drogę. Żeby tylko nie trzeba było jechać daleko. Chętnie bym sobie zwiedził Estalię, albo Tileę. Cieplutkie morze to coś dla mnie. Ale jak znam przewrotność losu, to pewnie przyjdzie tłuc się tysiące mil, do jakiejś mroźnej wschodniej krainy. Słyszałem o mieście w Kislevie. Praag się nazywało. Skażone przez chaos. Z domów, a nawet bruku nocą wyzierają straszliwie wykrzywione cierpieniem twarze. A po nocach coś wyje tak, że spać nie można. Bogowie żeby tylko nie do Praag.
Tak rozmyślając podszedł do Annis i spytał :
- Czy masz dla mnie Pani jakieś rozkazy ? Czy dokądś wyruszamy ? Jeśli pozwolisz przygotuję Twój ekwipunek.
Skłonił się z szacunkiem przytykając rękę do piersi. |