| -Co z nim?
-Pewnikiem jest opętany.
-Głupoty gadacie pewno się zatruł.
-Zobaczmy co ma przy sobie!
-Ani mi się waż! Nikt nie będzie nikogo okradał na moim wozie!
-Patrzcie budzi się!
-Uważajcie to może być demon!
-Ja to bym go kołkiem... dla pewności.
-Przestańcie głupoty gadać, jeno na boki się rozglądajcie czy aby nie dybie na nas coś w krzakach. No zróbcie mi miejsce!
Bohdan uważnie przyjrzał się leżącemu, trochę znał się na opiece nad chorymi, nauczyła go tego matka. Nie jest źle, był blady, miał kilka zadrapań i siniaków, poza tym wszystko wydawało się w porządku. Kiedy leżący otworzył oczy, Bohdan uciszył resztę. Rozejrzał się wokół, po czym zwrócił się do niego:
-Hej! Możesz mówić? Kim jesteś i jak znalazłeś się na drodze? Słyszysz mnie? |