| ... el melech neman...
Płonął.
Pojedyncze impulsy przemykały w jego głowie, choć ona była już martwa. Myśli przelewały się jak leniwy strumień. Strumień przepływający przez morze ognia.
... shema Israel Adonai eloheinu Adonai echad...
Nieziemski gniew trzymał go na nogach. Odraza większa niż cokolwiek spotykanego we wszechświecie pozwalała mu się postawić. Słowa... słowa brzmiące jakby obco, a przecież tak dobrze znane rozbrzmiewały z wnętrza Semity, dodając mu sił.
- baruch shem kewod maluchto leolam waed...* - powiedział bezgłośnie, poruszając samymi wargami.
Nie pozwoli skrzywdzić Margaret. Nie pozwoli temu demonowi istnieć. Ta ziemia została przekazana jemu ludowi przez samego Boga. Żaden pomiot złego nie ma do niej prawa.
Dość już krzywdy, dość cierpienia. Koniec bestialstwa i nieludzkiego okrucieństwa.
Pora to zakończyć.
Saul skupi swój umysł, by pokierować zieloną smugę w stronę demona, kreując ją na błyskawicę, jaką posługiwał się rogaty. Będzie jednak uważał, by nie trafić dziewczyny.
Następnie rzuci się na demona z wyciągniętym kościanym kikutem, próbując przebić potwora na wylot.
Jeśli mu się uda, postara się go obalić, a potem skumuluje energię – o ile jeszcze mu jakaś zostanie – by stworzyć rozbłysk mocy, którego zadaniem będzie unicestwić ich dwójkę. Wcześniej jednak każe Margaret uciekać.
* wersety z modlitwy „Shema Israel”. Devarim 6:4-9, Devarim 11:13-21, Bamid'bar 15:37-41.
__________________
"Pulvis et umbra sumus" |