Svein niemal ucieszył się, że udało mu się skupić w końcu wzrok. Padło co prawda na zjawisko mało estetyczne bo na pomylonego Awerroesa, ale progres to progres. Dlaczego jednak niemal? Nie miał czasu się ucieszyć. Najpierw zobaczył wokół siebie znów obrazy w kawałkach kryształów, następnie rozbolała go głowa bólem gwałtownym i piekącym. Tego było już za wiele, zaczął za swoimi plecami słyszeć głos myszatego Franza. Koleś lubił magiczne sztuczki, nierzadko obracające się przeciw niemu, stąd nie był to dobry omen.

Szczurołap pomyślał "pierdolę", jak go zwaliło na twarz na mokry trawnik tak leżał i ani myślał wstać. Burczał tylko pod nosem jakies błachostki o towarzyszach i cnotach ich matek. Postanowił zmitrężyć jeszcze trochę czasu nasłuchując, a gdy w końcu się podniósł skierował swoje kroki do drzwi do budynku. Zaczynało mu pizgać po nogach, poszukiwał kominka, w którym mogłby rozpalić lub paliwa na ognisko. Byle uniknąć kuchni.