Amon

Wbiegając na korytarz Edyta spojrzała na zbroję z halabardami po czym schowała nóż za pas i chwyciła jedną z nich, nie przejmując się za grosz tym czy stojak przewróci się na podłogę czy nie.
- Ale fajne! - uśmiechnęła się dziko dźgając zbroję na przeciwko i obserwując jak stojaki się przewracają.

Kobieta już sięgała po klucz gdy usłyszała głos. ze strachu aż wrzasnęła.
- Sama? my nigdy nie jesteśmy same, o nie, nienienie, nie same nie, nigdy nie jesteśmy same nie.

Jeśli właściciel głosu zbliża się. Edyta krzyczy "Aaaaaaaa!" i broni się halabardą, stosując obronę przez atak.

Jeśli się da, Edyta przekręca klucz, zabiera go, wychodzi i zamka drzwi na klucz z drugiej strony.

 

__________________
Our obstacles are severe, but they are known to us.