Mimo, że nie pałał wielką sympatią do „Zrzędka” jak mowił na Ojczulka to jednak na krótkim pogrzebie ryczał jak głupi.

- Cholewka! Uratowałeś nas! Doniesiemy tę świętą ikonę! Dla Ciebie! – krzyczał przez łzy.

Po ceremoni pożegnalnej musiał szybko zapomnieć o wszystkich gdyż trzeba było ruszać dalej w podróż.

NIiklaus często bywał w miastach ale nigdy w takich wielkich metropoliach jak Middenheim! Miasto Białego Wilka zrobiło na nim ogromne wrazenie! Przez pierwsze godziny chodził z otwartą buzią i oglądał wszystko bardzo dokładnie. Zniszczenia pozostawione przez Chaos wcale mu nie przeszkadzały a wręcz przeciwnie dodawały uroku i podkreślały że mimo wielkiego naporu fortyfikacje miasta przetrwały ten cięzki czas.

Cieszył się na samą myśl, że po przez chodzenie po tych ulicach będzie mógł wszystko zwiedzić. Uradował się więc gdy kazano im przejść do Świątyni Sigmara znajdującej się w innej części miasta. Zaskoczony był, ze tak szybko udało im się dostać przed oblicze jakiegoś ojczulka.

~Widocznie nasz Ojczulek miał niezłe plecy – pomyślał

Gdy wysłuchał wszystkiego aż podskoczył i zaczął skakać po świątyni sprowadzając na siebie lodowate spojrzenia wszystkich zebranych:

- Co za historia! Najstarsza ikona Sigmara! Nic dziwnego że jest magiczna dzięki niej Ojczulek Tim przybandził Skavenów! A nas uzdrowił! On wraz z Markusem Wielkim Pogromcą Szczurów nas uratowali! – krzyczał do kapłana którego pewnie jego historia nic nie obchodziła.

- Dwadzieścia pięć koron!? Dwadzieścią pięć złotych koron! O żesz go w morde, cholewka to chyba pół Imperium wykupię!

Niziołek wyszedł zadowolony, że dostał jeszcze pamiątkę z miasta Ulryka. Był pewien że długo będzie ją ze sobą nosił.

Mając w myślach ostatnie wydarzenia stwierdził, że pierwsze jego wydatki muszą być związane z powiększeniem jego szans na przetrwanie nadciągających walk.