Niziolek był więcej niż zadowolony z nowych nabytków. Zwłaszcza, że udało mu się całkiem nieźle zagadać sklepikarza i dostał więcej niż ciekawy rabat na jego towary. Lubił się targowac, kojarzyło mu się to z walką dwóch ludzi, traktował to trochę jak sport lub przyjemność. Potrafił pójść do sklepu i targowac się pół godziny o jedno jabłko! Cieszył się że dzisiaj wygrał
Gdy spotkali się z resztą drużyny, która zaniosła Ikonę do miasta Białego Wilka i miał się własnie określić co dalej robić, gdzie iśc i co zwiedzać podeszli do nich strażnicy miasta.

Radośnie idąć i pogwizdując nie podjrzewając niczego złego przecież strażnicy to ci dobrzy, prawda? Szedł grzecznie i dopiero słowa Rolfa o braku kłopotów powiązanych z tym że ich nie rozbroili sprawiły że przez ułamek sekundy zaczął się poważnie zastanawiać co oni tutaj będą robić. Ale zaraz zbył to machnięciem ręki, bedzie co ma być w końcu są bohaterami!

Niklaus aż podskoczył z radości z tego że ktoś chętnie wysłucha jego opowieści. Opowieści o „Bitwie z Czarnym Sczurem z jego świtą” – jak ją w myślach nazwał.

- No więc to było tak – zaczął swoją opowieść, mówiąc szybko i jak najdokładniej – Ojczulek Tim wyslal nas do wioski obok po mąkę bo nam brakował i wtedy zaatakowali nas Szczuroludzie ale takie zwyczajne nie takie niezwyczajne tylko takie.... zwykłe Szczuroludzie. Dopiero później zobaczylismy jak wyglądają takie niezwyczajne. Miały prawie dwa metry wzrostu chodizły na dwóch nogach sprawniej niż nie jeden człowiek i do tego świetnie walczyły każdym rodzajem broni. Czy to łuki czy mieczem aaaaaaaaa no i miały jescze takie takie okrągłe kule magiczne z trucinzami jak je rzucili to ludzie padali jak muchy a oni mieli takie takie maski – tutaj Kołodziej zaczął gestykulować by pokazać jak te maski i kule wyglądały

- I ci co mieli skur wiele, te skurczybyki zaczęli w nas rzucać! Prawie już nas mieli gdy........... nagle Ojczuke Świętej Pamięcy wział jakąś starą Ikonę i z nią wybiegł. Ikona uzdrowiła rannych i dodała im sił. Niestety Wielki Czarny Szczur zabił „Zrzędka”....eeee to jest Ojczulka ale wtedy jego przybandził Wielki Markus Pogromca Szczurów! To znaczy nie Ojczulka zabił Markus tylko tego Wielkiego Czarnego Szczura zabił co zabił Ojczulka, rozumie komendant?

- No a tutaj jest nasz bohater, wybawiciel i naznaczony przez samego Sigmara! – wskazał na Markusa – Wielki Markus Zabójca Czarnego Szczura! Hmm a może lepiej jednak brzmi Markus Wielki Pogromca Szczurów? – zastanawiał się głośno niziołek

- Tak czy siak to po pokonaniu zabraliśmy tą ikonę i przybandziliśmy tutaj do Middenheim. Takie był ostatnie życzenie umierającego. No i nie uwierzysz co się stało? Cholewk, okazało się że to najstarsza ikona Sigmara jaka istnieje! Ojczulek co mu to daliśmy taki był zachwycony że o mały włos by się obszczał!

Gadatliwemu niziołkowi wydawało się że coś zapomniał. I dopiero po chwili dodał szczerząc zęby:

- AAAAAAAA i nazywam się Niklaus Kołodziej