Gaspard przez ułamek sekundy nie wierzył własnym oczom.
Widywał już bandytów, niektórzy byli szpetni nie do opisania, jednak żaden nie dorównywał brakiem urody mutantowi, który właśnie usiłował uciec przez okno.
Szlag by trafił dobre pomysły... Gdyby cierpliwie poczekał na dole, mutant sam by mu wpadł w ręce niczym ulęgałka. A tu proszę - taka niemiła niespodzianka - mutant nie chciał kłopotów, chciał za to się ulotnić.
Sumienie jednak nie pozwoliłby Gaspardowi pozwolić na to, by taki stwór chodził po świecie i swym istnieniem obrażał Panią? Nigdy w życiu!

Ruszył na mutanta najkrótszą drogą, mając nadzieję, że łaska Pani pozwoli mu dopaść maszkarę i skrócić jej żywot.