Ulrich skinął głową przymykając oczy.
-Bardziej niż cokolwiek innego przekonuje mnie wasza postawa. Bronicie się zbyt chaotycznie a wasze zaskoczenie wydaje się szczere. Nie jestem zainteresowany wieszaniem pierwszych lepszych przybłędów by tylko zamknąć sprawę. Można więc rzecz, że macie szczęście.
Po wypowiedzeniu tych słów komendant zamyślił się na chwilę po czym uśmiechnął szelmowsko i ponownie zwrócił do zatrzymanych.
-Trudne czasy wymagają nieszablonowych metod. Nie mam kompletnie ludzi do zajęcia się sprawą a zabicie kapłana to zbyt poważna zbrodnia żeby ją puścić płazem. No więc mi pomożecie. Pewnie nic z tego nie będzie, ale powinniście mieć szansę na oczyszczenie się z zarzutów.
Nie czekając na odpowiedź nikogo z grupy zasiadł za biurkiem i zaczął coś pisać. Po chwili wstał i podał papier Pieterowi.
-Proszę. Ten świstek umiejętnie używany otworzy wam niektóre drzwi i stwarza prawne podstawy waszych działań śledczych. -Nie rozczarujcie mnie i nie próbujcie uciekać z miasta. Zapewniam, że nie opłaca się robić ze mnie wroga.
Ostatnie słowa wypowiedział z bardzo posępnym wyrazem twarzy po czym zawołał strażnika i kazał wyprowadzić nowych śledczych.
-Kurwa mać! Ale wdepnęliśmy. Co teraz. Cholera a miało być tak pięknie. Ja, Sandra. Niech to!
Mówiąc to Pieter potrząsał ręką trzymającą dokument jakby wygrażał nim niebiosom.