Przysłuchując się przepytywaniu Oda, Asleif nie zabierał głosu nie wchodząc w paradę wysoko urodzonym. Znał swoje miejsce i chęć niesienia pomocy bandzie obdartusów z Serrac nie zdziwiła go. Młodzi wychowani na ideałach tak zazwyczaj gremialnie reagowali cni rycerze Bretonni. Przynajmniej póki nie dojrzeli, nie osiedli na włościach i te ideały nie wywietrzały im z głowy. wtedy relacje z chłopstwem zmieniały się i pośredniczyły w nich bykowiec i pręgierz i ściągający daniny komornik, a czasem i sznur z pętlą.
- Pokaż tę mapę Louis? - Nordyk z ciekawością wyciągnął rękę by ją obejrzeć - Może suczy syn ją jakoś opisał - Wypatrując czegoś w mapie sprawiał wrażenie jakby sztuka czytania nie była mu obca.

- Znam jedną gospodę gdzie gospodarz, Foucard, często wspomaga biedotę. "Pod Stokrotką się zwie", moja matka tam pracuje, ja czasem drobne roboty dla właściciela czynię. Półdarmo może ich do jutra przetrzyma by przed drogą sił nabrali.