Frigę zaskoczył napis przy wejściu. Mieszkańcy Bretoni musieli być powszechnie piśmienni, albo po prostu trafili do takiej dzielnicy. Musiała dopytać się o znaczenie liter, gdyż nie potrafiła czytać. Zaciekawiło ją jaka kryła się za tym historia, że aż ktoś poczuł się zmuszony pouczyć innych czerwonymi wołami.


Już w środku zastała ich przyjemna atmosfera. Gdyby nie Odo z ekipą, można by spróbować rozkręcić niezłą popijawę; klienteli nie brakowało, a może po znajomości nawet by im trunku nie rozcieńczali. Trzeba jednak było zadowolić się skromniejszym posiłkiem... czy na pewno takim skromnym?

Potrawa wyglądała wyśmienicie. Świeża, aromatyczna, palce lizać. Apetytu trochę odbierali chłopi z Serrac, ale nie było co im się dziwić: sama wpieprzałaby bez zahamowania, gdyby była tak głodna, jak oni.

***

Po prostu musiał znaleźć się taki, co rozpieprzy klimat. Widać było, że osiłek szuka guza, więc można było go po prostu zignorować lub ostatecznie zmienić lokal, jednak zwalając jedzenie na ziemię przechlapał sobie. Zanim któryś z rycerzy będzie zmuszony splamić swój status rozmową z bydłem, Friga wstała i wypaliła w stronę rudego co tylko przyszło jej na język.

— Nie widziałeś napisu przy wejściu, szczeniaku? Kategoryczny zakaz wprowadzania psów, podkul ogonek i zabierz swoich przydupasów, jeżeli coś ci się nie podoba, tępy chuju.

Starannie użyła tylu obelg, ile była w stanie zmieścić w tym krótkim zdaniu. Odniosła się do wieku i dojrzałości, męskości, poczucia własnej wartości, a gdyby to wszystko było zbyt trudne do zrozumienia, zwieńczyła tępym chujem.