Wchodząc do świątyni Rolf zrobił znak młota na piersi i rozejrzał się za jakimś duchownym, który po przedstawieniu dokumentów poprowadził ich do komnaty, w której jeszcze parę godzin temu odwiedzali w lepszych nastrojach.
Teraz wchodzili jako przedstawiciele władz z brzemieniem na karku a wcześniej jako bohaterowie. Jaki ten los przewrotny.

Kiedy weszli do pomieszczenia gdzie dokonano morderstwa łowca zaczął szukać śladów dostania się mordercy.
Przy oknie zobaczył ślady pazurów i aż ciarki po plecach przeszły.
- Znowu te przeklęte bestie?- Wymamrotał pod nosem. Wyjrzał przez okno i postanowił zobaczyć jeszcze tą uliczkę z błotem. Może tamtędy uciekł?
Wtem rozległ się głos Pietera.
*Strzałka? Jaka strzałka?* W głowie musiał poukładać sobie o co chodziło olbrzymowi. Nie zdążył kiedy to łysol wrzasnął i złapał się za rękę.
- Trucizna!- Wrzasnął Rolf. Nim olbrzym zwalił się z nóg łowca miał już odtrutkę w ręku i był przy towarzyszu.
- Wypij to. Powinno pomóc- Wlał do gardła Rzeźnika zawartość buteleczki, którą nosił na wszelki wypadek. Miał nadzieję, że pomoże. Nie chciał by ten wielkolud zginął teraz gdy wyrwali się z rąk skavenów i mieli misję do wykonania.
- Trzymaj się! Niklaus już po pomoc leci.- Wziął dryblasa pod głowę i uspokajał go.
- Uspokój się. Tylko zwiększasz krążenie. Daj nam czas i oddychaj spokojnie- Liczył, że Pieter go posłucha.
- Nie zostawiaj nas i żony. Wytrzymaj jeszcze!- Mówił dalej.