| L&M:
Siedzicie sobie, dyskutujecie.
Spośród idących chodnikiem, najbardziej wyróżnia się salaterka z czekoladowym budyniem. Mijając stoisko zaczyna nagle śpiewać: "pani w obuwniczym miała taki ruch, że aż się jej buty rozeszły..." zapętliwszy tę frazę.
Słońce stoi wysoko na niebie.
L:
Przypominasz sobie, że Kociak weszła do biblioteki, zostawiając Cię na zewnątrz. Jednak wcale jej nie szukałaś. Może warto byłoby wykorzystać możność chadzania po ścieżkach temporalnych do odnalezienia jej?
Zaczynasz się zastanawiać jak się za to zabrać po kolei, gdy nagle efekt przyspieszonego filmu nasila się.
To oznaczać może zagęszczenie rozgałęzień ścieżki, lub zbliżający się koniec sesji jasnowidzenia...
M:
Zauważasz, że Nika robi się odrobinę transparentna. Zaczynasz zauważać kontury otoczenia, które do tej pory zasłaniała. Niedobrze. Nieświadomie podnosisz głos mówiąc.
L&M:
- Co z tobą? - w głosie Oczytanej Madzi słychać troskę. - Nie uciekaj. Dogadamy się jakoś.
__________________
Znowu boli (blog)... |