Stalowy

Skoro już wspomniałeś Gveir Algrima to może trochę przytoczę swoją wizję, bo nie wiem czy widzisz to tak jak ja.

Zrobiłem ex-Zabójcę, który już zaczął ubijać giganty, a który w rodzinnych stronach dowiedział się, że to co pchnęło go do zostania Slayerem zostało ukartowane przez jego rywala. Skonfrontował się z nim i obnażył jego machlojki.
W ten sposób odzyskał honor, ale czy był w stanie wrócić do poprzedniego życia? Szkoda została wyrządzona, a on po wielu latach mordowania potworów nie widzi już innego sposobu na życie.
Dlatego wyruszył znów na szlaki Starego Świata, aby już bez winy i wstydu obciążającego jego bary, biorąc sobie za cel podejmowanie się niebezpiecznych misji, ubijanie bestii i szukanie coraz większych wyzwań.
Nadal się nosi jak Slayer, bo raz, że robi to co robią irokeziarze, dwa, że to styl popularny wśród co bardziej zagorzałym wyznawców Grimnira do których Algrim się zalicza.

Nabity, wredny i pieruńsko agresywny, gotowy wyrywać zwierzoludziom głowy z kręgosłupami, aby Przodkowie mieli dobrą rozrywkę oglądając TV i chlejąc w Halach Grungniego. Doktryna Slayerów już go tak mocno nie ogranicza więc wykorzystuje cały swój potencjał intelektualny do siania zamętu, destrukcji i zgorszenia.
Pancerz nosi, aby się zabezpieczyć przed "śmiercią tysiąca ukłuć" i od przypadkowych lub okazyjnych hitów. Głupio umierać od byle dziabnięcia.
Nie raz bawi się czynioną przez siebie masakrą, bo czemu by nie podkopać wątłego morale przeciwnika?
Stara się szukać niekonwencjonalnych sposobów aby zniszczyć przeciwnika. Przyświeca mu tu trochę mentalność Kapitana Bomby - "jak by tu gnoja zabić aby było śmiesznie?".

Kim ta postać zostanie w przyszłości? Tego nikt nie wie.