Anbar westchnął, widząc, że grupa więźniów niepotrzebnie się rodziela, jak zabłąkane koźlątka. Dostrzegał zalety pójścia w dół, ale wiedział, że jego brata nic nie odciągnie od jego księgi zaklęć- był mu winny pomoc w tej sprawie, szczególnie po tym w co go wpakował...

- Stać durnie, idziemy z moim bratem po nasz dobytek! W grupie nasza siła, nie rozdzielajmy się! - Zacisnął pięści, rozłożył muskularne ramiona i zagrodził Rathanowi drogę.