| Przez większość wydarzeń Mirnark milczał. Rozmowę z prawdziwym Karanem pozostawił innym, samemu nie uważając, by mógł dodać cokolwiek wartego dodanie. Jedynie na odchodnym zwrócił się do chorego.
-Nie ponosisz żadnej winy za śmierć twojego przyjaciela. Nikt nie wie, kiedy przyjdzie po niego śmierć. Ani po naszych bliskich.
Na pogrzebie milczał ponownie, nie zauważywszy nawet, że Sroczka wrzuciła mu coś do buta, aż zaczęło go później uwierać. Wyciągnął palec i zakłopotany podał go Haranowi, nie za bardzo wiedząc, co z tą "wskazówką" zrobić. Zwłaszcza, że Sroczka zniknęła.
Za to przy spotkaniu z półogrem i jego pomagierami, Minotaur z miejsca wystąpił do przodu, trzymając swój cep w dłoniach.
-Sroczko, przeproś pana. - Powiedział stanowczo, ale patrzył surowo na półogra. - A panu, jakkolwiek preferowałbym byśmy obyli się bez rozlewu krwi, radzę przemyśleć dwa razy, czy jest pan w stanie przełknąć to, co zamierza ugryźć. - Powiedział spokojnym, opanowanym tonem do półogra. |