Tallana syknęła z bólu. Łokieć bolał. Ale nie to stało się jej największym zmartwieniem. Ruszające się i gadające kości. Treść tego co przekazały bardzo zmartwiło kobietę. Poruszyło dawno nie zagraną strunę. Nie mogła tego zapomnieć. Co to było jakieś czterdzieści lat? Nie. Nie zapomniała i nigdy nie zapomni. Nagle ból w łokciu stał się jej najmniejszym problemem. Potrzebowała chwili aby zebrać myśli, które momentalnie pogalopowały w niewłaściwym kierunku.

Robiła co potrafiła aby przeżyć. Nie zabijała przecież specjalnie. Raz czy dwa kiedy oferta zdała jej się naprawdę kusząca. Ale nie wychylała się za bardzo. Ale i tak zwracała uwagę. Nie dość, że elf to jeszcze kobieta. Normalnie mogła być niczym jaśniejący księżyc w bezchmurną noc. Wszyscy zauważą i każdy będzie się gapić. A w szczególności inne elfy nie rozumiejące czemu ona od nich stroni i miesza się z tym ludzkim błotem. Problem był w tym, że Tallana lepiej znała ludzkie błoto niż te elfie perełki. Nie chciała litości, a i usiedzieć nie mogła spokojnie. Okazja natrafiła się kiedy przybyła do Altdorfu i z niej skorzystała. Świerzbiły ją ręce. Ludzie lubili zaś płacić za obijanie mord swoich wrogów. Daleko im było do niego. Ale co zrobić spełnianie zachcianek naiwnych ludzi sprawiało też nieco przyjemności. No dobrze, całkiem sporo. Ale Tallana myliła się, że nie zwraca na siebie niewłaściwej uwagi. Straż, jasne, przekupstwo, wymigiwanie się. Tak, tak. Od magów stroniła, ale kuźwa trafiła na jednego. Albo kogoś, kto ma na usługach maga. Widać ludzie jednak potrafili coś więcej.

No i to właśnie zmartwiło Tallanę. Miała nadzieję, ze ludzie są nieco bardziej prostolinijni. Nie będą bawić się w zabawy, ale zabiją i koniec. Unikała za bardzo skomplikowanych znajomości aby jej nie torturowali. Gotowa była zawsze chodzić na układy. W dupie miała jak ją będą postrzegać. Ale tutaj? Oj, nie było dobrze. Szczególnie, że Tallana nie musiała sięgać po wyobraźnię, a do pamięci. Dlatego też się bała nie wiedząc czego powinna się spodziewać.