Cytat:
Napisał brody  Ograniczenie podręczników i ras do jakiegoś rozsądnego minimum, byłby moim zdaniem bardzo wskazane. Właśnie, aby uniknąć przeglądania miliona zasad (niejednokrotnie sprzecznych ze sobą), wyrównać szanse aby nie odstraszać nowych graczy, czy też osób nieobeznanych z systemem.
Wiem, że tutaj oburzą się dedekowi wyjadacze i powergamerzy, ale co tam. |
Myślałem nad tym jakiś czas temu, ale szybko doszedłem do wniosku, że o wiele lepiej jest, gdy MG rozpatruje każdą postać indywidualnie, niż otwarcie zabrania dostępu do podręczników, bo tak naprawdę na jedną przepakowaną zdolność, klasę czy atut przypadają dziesiątki innych opcji, które są w miarę zbalansowane i interesujące. Bez obaw, to że ktoś ogranicza się do SRD nie oznacza, że nie zostanie przyjęty, albo że jest w gorszej sytuacji, bo począwszy od pierwszej edycji AD&D źródłem największego zachwiania balansu zawsze był podstawowy Podręcznik Gracza. Kolejne dodatki starały się rozwijać opcje z PG i balansować to co było zdaniem twórców niedopracowane (przykładem może tu być Tome of Battle, który był próbą doprowadzenia wysokopoziomowych klas walczących na równo z czaromiotami, a zarazem zapowiedzią czwartej edycji, w której balans został zachowany do tego stopnia, że klasy nie różniły się specjalnie od siebie).
Wolę mnogość opcji od sztywnych ograniczeń. Ryzyko biorę na siebie. W Podręczniku Gracza jest wystarczająco wiele opcji umożliwiających wykreowanie wielu skutecznych i ciekawych postaci, a jeśli dodasz do tego materiały z SRD to masz wystarczająco materiału na długie lata grania (sam przez kilka lat grałem i prowadziłem w oparciu o Podręcznik Gracza). Jeśli o mnie chodzi to gracze, którzy sięgną tylko po SRD, aby stworzyć postacie nie będą poszkodowani - przy rekrutacji oceniam fabularną stronę bohatera, a nie cyferki.