Eldritch po odprowadzeniu do drzwi ostatniego gościa szykował pułapkę na niechcianego gościa. Na początek zamknął wszystkie okna i zasłony na piętrze. Postawił samotną świeczkę w pustym pokoju, a w tym które zajmował on zastawił dwie proste, ale bardzo hałaśliwe pułapki. Posłużyły mu do tego pensy, dwa niewielkie rondle z uszkami i kawałek sznura. Na skraju okna postawił jeden garnuszek z pensami tak, że ciężka zasłona sprawiła, że był niewidoczny. Zamysł był prosty. Jeśli ktokolwiek będzie chciał się wedrzeć oknem to garnek spodnie, monety się potoczą i będzie raban, a on się obudzi.

Druga zasadzka była podobnego kalibru. Poprzez uszka rondelka z pensami przewlókł sznur i zamierzał zawiesić go na końcu klamki. Jeśli ktoś będzie chciał wejść drzwiami to naczynie spadnie z hukiem i podobnie jak z oknową pułapką, i tu się obudzi.

Były to proste pułapki. Bardzo proste, ale skuteczne. Nim jednak to zrobił zabrał się za porządki razem z Lisą, a kiedy skończyli, zjedli, pozmywali i kładli się spać. Teraz, z uzbrojonymi "zasiekami" przyszło odpocząć z rapierem pod poduszką. Nie mniej, zapalił samotną świeczkę w sąsiednim pokoju. Niech myślą, że w nim śpi. To powinno kupić mu czas na odpoczynek, bo nikt przy zdrowych zmysłach nie wejdzie do domostwa gdy gospodarz jest na nogach. Plan miał też drugą stronę. Im świeczka dłużej płonie tym włamywacz będzie bardziej zmęczony czekając jak zgaśnie - jawny sygnał pójścia do łóżka.

Ze spokojną głową i wiarą w swoje prymitywne zabezpieczenia nowy karczmarz położył się do snu. Wątpił by został odwiedzony tej nocy, ale zawsze lepiej było dmuchać na zimne. Nawet jeśli będzie musiał kupić nową świeczkę...