| - Frenker. – rzucił opryszek, przymierzając się do obcej mu pracy stolarza. Łamanie drewna nie przychodziło bez wysiłku, toteż po każdym intensywnym ruchu wyrzucał z siebie powietrze szybkim wydechem. Z krzesłem nie było problemu, ale gdy zabrali się za stołowe dechy, począł co chwilę zerkać pytająco na Av’Ren’Hina. Sam nie zdołałby szybko stwierdzić, w którym miejscu i w jaki sposób ma właściwie przypierdolić, aby z blatu zrobić kulę do podpierania. Na szczęście elf w swoim interesie umiał pokierować wspólnymi działaniami i przy użyciu prostej dźwigni oraz dobrze wymierzonych uderzeń młotka udało się go zaopatrzyć w niezbędne pomoce.
Po rozbiórce mebli – znienawidzonych zapewne przez wielu wcześniejszych bywalców tejże komnaty - Frenker wrócił się po łańcuch, po czym przewiesił go przez tułów i zatknął za nim młotek i szczypce. Popatrzył jeszcze raz bez aprobaty na dziurawe szmaty, w które go wyposażono.
– Jak znowu to się pojawi, to przynajmniej gaci nie zafajdam… - mruknął pod nosem. Nie miał pojęcia w czym bierze udział i kto mógłby czymś podobnym kierować, ale powoli zaczynał wierzyć w to co mówiła ożywiona czaszka. Myśląc o tym, był przerażony, lecz musiał z całych sił zawrzeć pośladki, bo ani trochę nie chciał skończyć jak ten biedak spod krzesła. Omen śmierci pozwolił chwilowo zapomnieć o nabrzmiałych skutkach mordobicia, jednak i to miało swój kres. Powoli zaczynały też dawać znać o sobie pragnienie i głód. Nie istniało inne wyjście niż zacząć się poruszać w jakimś kierunku. Człowiek z ponurym grymasem przytaknął towarzyszowi i zgarnął lewą dłonią najlepiej zachowaną pochodnię. W prawicy pewnie trzymał łom i gotował się do wszystkiego, ustawiony tuż za elfem. |